tükenmiş masal

aþkýn son söðüdünü toplayýp
günü harmanlarken
geceyi çeyrek geçiyordu henüz
umutlar safi kokuyordu

dudak payý hasret buðsu
gülru solarken dilime
muamma kapýsýnda dilenip
takvim mevsim deðiþtiriyor

doðacak günün haberi
ayýn yüzünde þekilleniyordu
yýldýzlar semayý terk edip
o an göðün fýsýltýsýný dillendirdi

ömrün vuslat göçü
takvimlerle vedalaþmaya durdu
sesin telaþý göðsüme vurdu
makber peydah oldu

sevgili mürekkepliðine uzanmýþ
son damlasýný okuyor
ve senelerce beklediðim masalý
ilk yaðmur damlasýyla öteye döküyordu

kýyametti bu, öyle ki
göðüsümün tam ortasýna
muammanýn selasýyla
ömrü lal edip sonsuzluða boðdu

Sosyal Medyada Paylaşın: