Rüzgar öyle bir esti ki aldý savurdu umutlarýmý yaðmur da yetiþti ardýndan sildi bütün duygularýmý ýslak bedenle sarýldým topraða toprak bana sahiplendi bende topraða..
Yosunlar sarmýþ tüm kayalarý üstüne bastýkça kayýyorum uçurumlara kör bir kuyunun içinde sesleniyorum avazým çýktýðý kadar rüzgar bile es geçiyor yutuyor çýðlýðýmý Aðlýyor gözlerim, boðuluyorum gözyaþlarýmda
Uzandý ellerim yaðmura silme dedim yalvardým rüzgara kafa tuttum esme diye ver bana umutlarýmý nasýl yaþarým ben onlarsýz çok mu gördünüz bana geldiniz zamansýz...
Gülþen ERÝÞ Saat 10.20 14.11.2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülşen ERİŞ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.