söyleyecek sözüm kalmadý küstüm hayata beni zincire baðladý oysa ben ona sýmsýký sarýlmýþtým nasýlda inanmýþtým hep vaadler vermiþti bana gecenin koynuna almýþtý beni güneþi sarmýþtý bedenime üþümiyeyim diye yaðmurlarla yýkamýþtý beni günahlarýmdan arýndýrarak toprakla giydirmiþti güller dikmiþti üzerime mis gibi, amber kokularýna bezemiþti ruhumu þiirler yazmýþtým onun için sayfa sayfa okunan kitaplarda en ücra köþelerde saklanmýþtým beni sobeleyen olmasýn diye masal oldu herþey son perde de bitti oyuncuyum sahnede alkýþlar yükselmedi her yüzde bir maske timsah gözyaþlarý süzülüyor gözlerde
sustum;
söyleyecek sözüm kalmadý
küstüm,
kayboldum bu kayýp þehirde
Gülþen ERÝÞ Saat:13.00 27.11.2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülşen ERİŞ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.