ÖZLEMİNDEN

Özleminden yaylalar düþerdi omuzlarýma.
Yanaklarýnda býldýrcýn titremesi, kekik kokusu
Ve avuçlarýmda uyuyan
Kar kuyusu

Eski bir yaz gecesinde,
Aðlarýma takýlýrdý
Alto sesleriyle ceviz yapraklarý
Otlar ýslaktý, esans daðýtýrdý orman.

Babamýn yansýlý türküleriyle coþan
Yüreðimi taþýran fýndýk bahçeleri
“Erzurum daðlarý kar ile boran…”
Ve amcamýn bozuk plak fiskesi
Geceye teslim olmuþ, uyuyor hepsi.

Ah! Þimdi, imrenirken geçmiþe…
Yan, korkuya batmýþ yüreðim yan.
Nerde o eski günler, eski heyecan!
Ama pembeydi renkleri dün yaþamýn
Bugün neden turuncu, neden sarýya dönmüþ anýlar?
Hiçbir gün bir öncesine benzemez çünkü.

Ýçimde sallanýp duran yoksul baharlarým
Fýndýk çuvallarýnda sýkýþan çocukluðum
Ve özleminden bir ömrü eskittiðim
Ucu yanýk, ikiz kollu masallarým
Mýsýr püskülleri dokunmuþ her bir teline.

Düþ kýrýldý, çaldý gong, daðýldým gece misali.
Kýpýrdarsanýz düþeceðim, kýpýrdarsanýz…
Düþecektir gölgelerde saklý anýlarým.




Sosyal Medyada Paylaşın: