AKSAYAN GÜNÜN GETİRDİKLERİ

Yüzyýllarca kaval sesiyle uyanan
Gün, kaçýrdý uykusunu nefesinde güllerin
Gizli bir umutla taþýdýðýmýz
Ýçimde uzak baharlarýn özlemi
Ne çok yabancýydýnýz, ne çok yaralý

Ýçince geceyi, tuzla buz olan çorbada býraktýk
Dað kokusunu, menekþeyi, her þeyi
Ah! Neydi o günler, neydi!
Þimdi bir kaþýksýnýz, vitrinden anýlarla
Sessiniz, þimþirden hayallere terk edilmiþ.

Yankýlanýrken bir daðdan bir daða sesimiz
Koþuyordu uçurumlardan kýrlarýn gülüþü
Oynaktý sazlar, rüzgâr deliþmen
Seyrinde kör kuyulara taþlar fýrlattýðýmýz
Yüzlerce ýþýklý balon, gökyüzüne eþti.

Kaç düþ batýrdýk karlý çatýsýnda saplantýlarýn
Yetmedi gücümüz, daðýldýk düþ misali.

Kimi yuvasýný arayan kuþ olduk.
Kimi tan, silindi aksayan günün gözlerinde
Silindi iki seher arasý zaman
Baðdaþ kurmalar, sonlamalar

Ve yüreðimde kanayan göç tutkusu
Yarý çýlgýn, saðýr sesleri serap gibi gecenin
Çiðdem zamanýydý karýnca yuvalarýna yürüyen
Güneþi sýrtýnda taþýrken çocukluðumuz

Sanki hiç yoktunuz, var olmadýnýz hiç
Ýçimde yaðmalanmýþ rüyalarýn özlemi
Bir çýðdan bir çýða geçer gibi

Hangi güle saklanmýþsa sevgiler, hangi dala
Koparalým ocaðýndan, daðýlsýn bütün dünyaya.
Hüzün çalmadan kapýmýzý, gün aksamadan…





Sosyal Medyada Paylaşın: