Gece olunca hüzün sarar vakitlerimi
Sessiz konuþurum yürekten sýzanlarla
Ve buðulanýr resminin gölgesi kalbimde
Sen ruhumun duvarlarýný yýkarken
Ben gecenin ilk çakmaðýný yakarým
Bütün sessizliklerime inat
Sigaramýn dumanýnda kaybolurum
Yokluðunun elleri gezerken saçlarýmda
Penceremi deli rüzgarlar dövüyor
Çiseleyen yaðmurlarýn sesiyle
Yüreðim bir kez daha kanýyor
Sensizliðin çýðlýklarý yüreðimi
titretirken...
Bak akrep yelkovaný kovalýyor
ey sevgili nerdesin?
Telefonda senden kalan iki resim
hangisine baksam tarifsiz mutluluk
Bir çocuk misali
Gözlerinden yüreðine akýyorum
yüreðinde hisset beni
Þimdi vakit çok geç
Gecenin feleði þaþmýþ
duvarlarýn gölgesi karanlýða karýþmýþ
Hayat bu ya senli sensizliðe alýþtýrmýþ
Aç ellerini dua et bizim için
Bu zamansýz feryatlar bitsin
Geceler gün doðumlarý yaþasýn
ve güneþ bu defa sadece bize gülümsesin
Yüreðindir yüreðimde hükmünü süren
ben her nerdesin deyiþimde
bir o kadar derinliklerimdesin
sensin yetim yüreðimi acý serenatlara sürükleyen
ben bu denli sendey/ken
ve yüreðin bendeyken...
her adýmýmda duyarken seni
ya sen
sevgili
ya sen
nerdesin?
18.MART.2012
RASÝM YILMAZ