Ay lələ
Bir ay öncə dədə-baba yurdum Borçalýya getmiþdim. Bakýdaký dostlarýmdan hansýna telefon açdýmsa, - Borçalýda nə var, nə yox? - deyə soruþdu. Cavabýmsa:
Ay lələ
Payýz deyil, yazdý gələn elə bil,
Güllər bitib Borçalýda, ay lələ.
Kükrəyib saz, coþub ürək, oxur dil,
Zillər bitib Borçalýda, ay lələ.
Þükür yaðýb hər görünən ocaða,
Baþ namusdu, qulaq ibrət, əl səxa.
Möcüzədi – hər aðýzdan nur yaða,
Dillər bitib Borçalýda, ay lələ.
O yerlərdə toxum Nuhdu, kök Oðuz,
Göyərlərdən axýb gəlir nəsil düz.
Milyondumu, milyarddýmý bu, yüz-yüz,
Ýllər bitib Borçalýda, ay lələ.
Ýlhamýndan nəðmə düþüb hər sözə,
Elbəyilər misra-misra hey düzə.
Köhnələri bir yana qoy, tər-təzə
Ellər bitib Borçalýda, ay lələ.
Elbəyi CƏLALOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
elbeyicelaloglu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.