Çizgilerim yok, uç uç böceðim kanatsýz.
Maviliðini kaybetmiþ gökyüzü, güneþim evlatlýk.
Elma desem de çýkma, ellerimde ölürsün.
Billurlu aylar çok yaktýnýz içimi,
Ýçtim topaç çeviren ellerinizi.
Ýçimin yerli yangýnlarýna toprak yedirdim.
Ve anneler bilirler bir düz, iki çifti.
Benim kaburgama dizgiler ölüm elmalarýný.
Gözlere deðdi naslar, kurþun döktürmeli.
Sýrmalý aynalar dostum oldu,
Sahabeler, inin aþaðý deve üstünden.
Ben kýraçlara alýþýk deðilim.
Çevirin baþlarýnýzý çamaþýrcý kadýnlar,
Âþýklar tekkesine testi taþýnmaz.
Taþýrmayýn aþure kazanlarýnýzý,
Terlikleriniz ter mi düz mü?
Uðursuzluðu gömdüm ölü denizlere.
Fýkralarýn, Hoca’ya selamý var,
Bir bilselerdi Sivrihisar’ý, Aramazlardý musalla taþlarýný…
Düðümlü dilbazlar, yetim miçolarým.
Saçlarýmý kapama ey adam, haram ayý bugünler.
Yüzükler parmaklarda mý, ayýp edenlerin kýlavuzlarý söyleyin!
Arayýn bel ki bulursunuz affý…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.