Dört duvar arasýndayým yine Yalnýz ve kimsesiz Elimde bir telefon Boþ boþ bakýyorum penceremden Bir selama muhtaç kalmýþ bekliyorum Unutulmuþ,yýrtýlmýþ,yazýlýp atýlmýþ Bir kaðýt parçasýndan farkým yok.
Ogünleri hatýrladýkça Ýçim ürperiyor adeta Þöminemin karþýsýnda Kurumuþ bir gül gibi Kuruyup ölüyorum Yine yalnýz ve kimsesiz..
Sosyal Medyada Paylaşın:
emine_topel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.