ins uyuyordu soyguna uðramýþ sokaðýmda topal ayaðýyla sabahý kovalýyordu gece mum ýþýðý gölgemi titretirken hatýra defterimi kilitliyor annem tuz sesleri yankýlanýyor kulaklarýmda minare merdivenleri misali yutak hýçkýrýklar devriliyor tek tek
kurukafa kabilesinden olma acýmtrak bir nefes yaralý atlarla yolu yarýladý ömür firar eder yüreðimden çatlak narlar sonra ayaða kalkar toprak beni karþýlar kýrýk yaðmurla ýslanýr kirpik uçlarým buyrun müstakbel acýmla tanýþýn
aklî dengesi yitik serçeler besledi çocukluðum deri altýna zerk edilmiþ üveylik kül poyrazý eser görüþ alaným daralýr
tali ömrüm ana yoluna girmek için topuklu yaralarla koþtu baþým göðe çarptý tuz hastanesine kaldýrdým yaralarýmý kabuk ziyareti yasaktýr...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Feyza Can Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.