*** Ýllər ötdükcə aynalar məni fərqli göstərir. Bilmirəm, dəyiþən illərdir, aynalardýr,yoxs a mən. Cansýz bir camýn arxasýnda həyata bax. Bir az tərsinə, bir az uzaq. Burada,arxamda zaman axýb gedir saçlarýmýn bəyaz tellərində. Orada bir xəyal durur, əski fotolarda olduðu kimi. Sanki,hər þey donmuþ, gölgəmin əlvan rəngində. Dodaqlarýmda titrəyiþ, alnýmda qýrýþ yeri. Þaþýrmýþ kimi aynaný sýðallayýram- hamhamar,ama bunbuz. Ýllərsə ötür hər þeyə rəðmən, gözqapaqlarýmda , və ürəyimdən geçən aðrýlarýmda. Ölüm üfüqlərin ötəsində məni gözlərkən belə, heç nədən qorxmuram. Təkcə,aynalarda n baþqa...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Vahid Sabah Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.