QƏRƏNFİL

...Düz iki il keçdim
pəncərənizin önündən.
O zaman tələbəydim.
Sadəlöhv uþaq kimiydim sanki.
Nə tapsaydým onu yeyərdim,
nə alsaydýlar onu geyərdim.
Nə zamaný daþýmaða
saatým vardý,
nə də dəftərlərimi aparmaða
çantam.
Təkcə xəyallarým vardý-
dünya tutmayan,
bir də arzularým vardý-
göylər qədər əl çatmayan!
Heç sevməzdim yaþadýðým þəhəri.
Özgələr saraylarda yaþarkən
biz gecəqondularda yaþardýq.
Elə o zaman da varlýlar
adamý saymazdýlar,
pullarýni sayardýlar.
Ýndiki kimi...
Mənim yaþadýðým gecəqondudan
bir tin o yana siz qalardýnýz.
Xatirimdədir-ik inci mərtəbə,
birinci giriþ.
Küçəyə açýlan bir pəncərəniz də
vardýr.
Pərdəsiz,amma ger-geniþ.
Düz iki il keçdim
o pəncərənin önündən.
Evinizin qarþýsýnda
bir tut aðacý da vardý-
budaqlarý pəncərənizə tərəf
əyilmýþ.
...Sən piano çalardýn,mən isə
tut aðacýnýn altýnda dayanýb
sənə qulaq asardým.
Sonra pəncərəyə çýxardýn,
uzaqlra,lap uzaqlara baxardýn.
Yadýmdadýr,həmi þə ya saçýna,
ya da yaxana
qýrmýzý qərənfil taxardýn.
Beləcə günlər ötüb keçərdi...
Mən dərs kitablarýný
varaqlayardým,
sən isə not dəftərlərini.
Günlər həftələrə,həftə lərsə
aylara doðru sýralanardý.
Sənin barmaqlarýnda
Bethovenin " Ay"ý,
mənimsə könlümdə
hələ duymadýðým
bir sevda odu yanardý.
Bir gün,nəhayət gözlərim
gözlərini tapdý.
Fəqət,nə baxýþlarýnda diqqət
vardý,
nə də üzündə təbəssüm.
Sanki,yenə lap uzaqlara baxardýn.
Zamansa günbəgün ötərdi.
Öyrəþmiþdim tut aðacýnýn altýna-
öz evimizə öyrəþdiyim kimi.
Orada istsidən yanardým,
orada soyuqdan donardým,
gah yaðmurda islanardým.
Amma,amma dözərdim,
bir gün səadət tapmaq
ümüdiylə dözərdim.
Günlərsə ötüb keçərdi.
Sən,heç zaman görməyəcəyim
evinizin içərisində
əsrarəngiz musiqilər çalardýn,
mən isə tut aðacýnýn altýnda
sözlərini yazardým.
Yenə pəncərəyə çýxardýn.
Baxardýn,hey baxardýn.
Günlər dəyiþdikcə sənin də
baxýþlarýn dəyiþərdi.
Ýndi üzündə bir təbəssüm,
dodaqlarýnda isə
öpücük qədər bir hərarət vardý.
Bilirdim,sən də bilirdin-
bu sevda bir xəyal idi,
çünki,bizi ayýran
bir sədd,bir sərhəd vardý.
Bu sərhəd sizin həyat tərzinizdən,
evinizin qarþýsýnda dayanan
bahalý maþýndan,bir də atanýn
ədalý yeriþindən keçərdi.
...Qarþýdan yay tətili gəlirdi.
Mən kəndə yaþamaq üçün
ruzi toplamaða gedəcəkdim,
siz isə uzaqlara-istira hətə...
Vaxt tez gəlib ötdü,
mənimçün tətil,sizinüçün sə
istirahət bitdi.
Yenə pəncərənizin önünə
tələsdim.
Yenə pianoya qulaq asmaq,
baxýþlarýndaký o diqqəti,
üzündəki sevdalý təbəssümü
görmək istədim.
Amma.gördükləri mə þaþýrdým.
Sanki,ürəymdən vuruldum,
sanki,içimdə nə isə qýrýldý!
Evinizin qarþýsýnda maþýnlar
dayanmýþdý,
sizinki kimi bahalý,adamlarý da
atan kimi ədalý.
Bir də gəlin maþýný vardý.
Piano səsi də gəlmirdi daha.
Bizim "vaðzalý"ya bənzəyən
bir hava çalýrdýlar-
səsli-küylü bir hava...
Səhəri gün mən dərsdən
qayýdanda,
yenə tut aðacýnýn altýnda
dayandým.
Daha piano səsi gəlmirdý,
sən də yox idin.
Həmiþə baxdýðým pəncərədən
təkcə bir qərənfil asýlmýþdý-
yaxana taxdýðýn o qərənfil!
Sosyal Medyada Paylaşın: