Hasrete umutlar dökülürken zamansýz. Gözlerim yüreðime savaþ açtý hazan mevsiminde. Ne gemiler sýðýnýr bu ýssýz limana. Ne ben durulurum amansýz fýrtýnalarda.
Gözbebeklerimde dört duvar arasý bir yalnýzlýk. Hangi tarafa baksam senden bir iz var.! Müebbet mahkumu gibi icimde coðalýyor sensizlik. Ne zaman seni hatirlasam,adýný ansam. Þiirler terk edilmiþ, türküler aðlýyor.
Mum ýþýðý umutlar taþýyacaðým yüreðimde Düþen her damla aðlýyacak yalnýzlýðýma. Zemheri ayazlar düþtü, lal olan dilime Sen yüreðimden giderken..!
Þimdi kayýp bir þehrin ortasýndayým. Sen baþka yüreklere yol alýrken Kendimi sunuyorum kentin sessizliðine Sevdan þehri talan etmis sen yüreðimden giderken.
Yýkýk bir kentin viranesindeyim. Acýlar sürdüm baldan tatli dilime. Þimdi yokluðunun üzerine sabýrlar yaðmalý. Ben kendimi gömdüm bir avuç sevdaya. Emanet ettim kalibimi, zamansýz vakitlere. Sen sonsuza dek,yüreðimden giderken..!
Gül Özcanli...
Sosyal Medyada Paylaşın:
gul ozcanli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.