Bu gece karanlýðýmda Gözümden süzülen iki damla yaþa, Sesin karýþtý sevgili.. Sen bilmezsin, bilemezsin sensizliðin amansýzlýðýný.
Kaç zamandýr hasretim gülüþüne Sohbetini, kýzgýnlýðýný, bazen tavrýný özlüyorum Oysa bunlar aylardýr o kadar uzakki bana Bir varmiþsin, Bir yokmuþsun gibi.
Öluyor içimdeki bütün umutlar Bezginim, yorgunum, bitkinim. Hani azrail kapimi çalsa al canimi diyecek kadar. Sensizlik girdabýnda boðuluyorum.
Sonra daliyorum hatýralara. Sabahlara kadar konuþmalarýmýz Kimi gün gülmüþüz, kimi gün iki damla yaþ dökmüþüz. Bazende çocuklar gibi küsmüþüz Dert ortaði olmuþuz, kimi zamanda yol arkadasi. Ne çok þey yaþanmýþ.... Ve bir o kadarda yaþanacak çok þey var.
Mesela dudaklarým düþmeli avuç içlerine, Omuzlarýna gözyaþlarým düþmeli Gözlerine gülüþüm deðmeli Kokum teninle birleþmeli. Dilin türkülerimi söylemeli. Yani yüreðin, Yüreðimi his etmeli.
Ey yar ya þimdi tut ellerimden Sensizliðimi yüreginde var et. Ya da vazgeç bu sevdadan beni azat et...!
Gül Özcanli.. Sosyal Medyada Paylaşın:
gul ozcanli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.