YOKLUÐUNDA...
Yýlgýn geceleri alýp koynuma
Fecrin bekleyiþlerine daldým pencerelerimde
Kýrýlgan bakýþlarýmý dýþarýda býrakýp akþamlarý
Yorgun göçmenlerin gidiþini izledim
Dinledim sessizliðin konuþmalarýný
Kelebekler son nefesinde konarken camlara
Kýrýldý bitkin düþmüþ aynalar
Düþerken son sarý yaprak dalýndan
Þehirler üþüdü titrerken lambalar
Ýki kiþilik gölgeler karardý birdenbire …
**
Uzak limanlarda titredi martýlar
Çýðlýklarý denizin mavisi emdi derinden
Yosun kokulu gemilerin tayfalarý boðuldu
Kýsýk sesli türküler yutkunurken serin sularda
Bir gemi daha yandý rýhtýmda
Gemici düðümüyle düðümlenmiþti
Tüm ürkek serçelerin konacaðý dallar
Pusulasýz bir okyanus adressiz çalkalanýrken
Hatýra fýrtýnalarýnda kaldý tüm odalar
Sallandý güverteler ýslanýrken yerler
Yaðmur aðladý bulut sardý her tarafý
Sýzýlý balýklar aðladý çýrpýnýrken
Yalnýz kalmýþ adalara sýðýndý susmuþ sevdalar
Dik uçurumlarýn uçlarýnda durdu bir ayrýlýk
Denizin üzüntüsünün üstüne yakamoz konarken
Aralanan bulutlarýn ortasýndan düþtü tüm yýldýzlar
Kanarken yosunlu kayalýklar
Kayýklarý çeken hasret kürekler kayboldu
Naçarlýðýn kan çiçekleri açarken kýyýlarda
Kumsala yazýldý biçareliðin ismi
Týrnaklarýn arasýna dolarken toprak
Aþk’ýn dehlizindeki tenlerin teri gemilerle bir olup battý
Rýhtýmda duran son martý ölürken sonbahardý
**
Ve yokluðunda deniz kadar özledim seni
Bakarken karanlýktaki yollara
Yosun gibi burnumda tüttü tenindeki terin
Üryan sevmeler alnýmý çizerken
Ben hep seninle o eskilerdeydim
Göðsümü kanatýrken dalgakýranlar….