Son yaprak düþtüðünde soldu toprak
Her hangi bir sonbahardan farklýydý kapanýrken o gözler
Önce gökteki mavi soldu ardýndan üþüdü güneþ
Aylardan kasým ve ortalýk alabildiðine soðuktu
Buz gibi bir mevsim rüzgarla her yeri sararken
Hüzün bulutlarý kapladý birden bir hilalin aydýnlýðýný
Üþüdü iþte GÜNEÞ’in teni…
Vapurlar sallandý Karadeniz’in hýrçýn dalgalarýnda
Martýlar konup aðlarken bir limanda
Amasya’dan ilk sýcak nefes çekildi
Erzurum’da eriyen karlar donmaya Sivas aðlamaya baþlarken
Ýlk yaðmurlar kanla karýþýk yaðdý yüreklere düþerken
Ankara’ya derin bir pus düþtü için için…
Yorgun yürekli bir savaþçý çekti içine özgürlüðü
Ölümüne bir tutkuyla severken vataný
Ýnanmayý öðretti en baþta giderken en önde
Süngünün kurþundan daha keskin olduðunu o vakit öðrendi asker
“Bir hilal uðrunaydý” her þey…Akif’in de dediði gibiydi
Göðsünde kurþun yemiþ köstekli saati taþýyan haykýrdý !
“Ya Ýstiklal Ya Ölüm !” ölümse ölüm vurun tüm saatleri…
Ondan öðrendi askeri yaþatmak için savaþýp ölmeyi
Çoktan biliyordu okumuþ O komutan savaþla zaferin ilelebet olamadýðýný
Ciðerindeki paslý saatlerini yaðlayýp çalýþtýrýrken
Kurdu yeniden ülkeyi baðýmsýz olsun diye bir ulus
Daha her þeyi yeni yeni aydýnlanmaya baþlatmýþtý içindeki güneþiyle
Bir bayrak bir liderle birleþip dünyaya sesledi..
“Türk Milleti zekidir…Türk çalýþkandýr..”
Sesindeki yürekle satýhlarý silip dünyaya seslendi Selanikli
Son yaprak düþtüðünde üþüdü toprak
Yorgun bir saat sonbaharda durdu beþ dakika geçerken
Ona daha ulaþmak için çok þey vardý akrep ýsýrýrken dokuzu
Daha demincek Dolmabahçe aðladý sanki, birden bire bir milletle
Saðanaða inatlar eksiklik baþlattý
Güneþ çok üþüdü buz gibiydi her þey
Þimdi hadi gel desem sana
Kurtarsan bu içimizdeki gecenin zifirisinden bizi
Biliyorum ki gelemezsin
Sen akýlcýydýn bilimseldin iyi ki öðrendim düþüncelerini
Kahin gibi bize sözlerini býrakýrken en büyük mirasýný
Muhtaç olduðumuz kan damarýmýzda aktýkça
Düþüncelerinle üþümeyecek bu toprakta yaþayanlar unutma Atam
EY MAVÝ GÖZLÜ SELANÝKLÝ ÞAHÝN
SENÝ HERKES ÖZLEDÝ HEMDE DERÝNDEN…