Baþým benim belalý baþým
durduk yere akmaz gözyaþým
sanmayýn ki ben bir körüm
geceden korkarsam,
aya bakar düþlere dalarým.
gözlerime gerilen örtüleri,
ellerimle yýrtarým…
çýyanlarla olmaz benim iþim
gülü dikenlerini avuçlamadan
tutmasýný bilene veririm,
kokarca kokusunu,ruhumdaki
gül kokusuyla dengelerim
baþým benim belalý baþým
durduk yere akmaz gözyaþým
susuz çöllerde ne ararým;
güneþin aydýnlýðýnda piþmeyi
ben Mevlaya varma yollarýnda
ancak þeref sayarým…
yerlere atýlsa bile sevgim, aþkým
üstüne basýp geçenlere ne mi diyeyim?
kaybettiðim her ne varsa
gün gelip yüreðime baktýðýmda
beni yeniden hazýr orada
bekler bulup da sevinirim...
( Dilek KARSLIOÐLU )
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.