Ben gönlümü savurganca, Harcamayý seviyorum. Ne teþekküre, Nede tebriklere gerek var. Hep olaný vermek ister gönlüm, Çünki o kimseden esirgemez kendini. Gönül yaralýyken bile, Derindeki küçük nesneyi severim. Dolup taþýyor sevgiden gönlüm, Sevgiye muhtaç olaný severim. Öyleki, Kendimi unuturum o sevgide. Her þey içindedir, Gönlümün. Çünki, O seven sevilendir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
İrfankarabuluT Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.