Oyun sonu geriye kalan. Dün paradokslu oyun ortasýný bitirdim. Elim, ayaðým titriyor hala, uyku da iþe yaramamýþ. Sonsuz hamleli bu oyunda sanki hamleleri tükettim. Bir oyun sonu geriye kalan. Kalan sürem sanki rakipten avans, Ortada bir iki taþ kaldý, bir iki þans. Titriyorum, üþüyorum, gözlerim hedef bulamýyor. Yerime oturmam lazým artýk ayakta duramýyorum. O sanki hiç baþlamamýþ gibi, o kadar rahat ki. Siyah takýmý da giymemiþim anlarsa güvenimi kaybettiðimi? Beynim algýlamýyor birþey, odaklanamýyorum gerektiði gibi. Dün kaybettiðimi ilan etse miydim acaba? Þimdi sadece bu oyun olmayacak kaybettiðim, Evet, en baþýndan beri kendime çok güvenmiþim. Gerçekte cesaret edilmeyecek bir iþe girmiþim. Bir iki taþ, düþünüyor gibi yap, tek bir hamle! Bundan sonrasý gerçek oyun, þimdi baþlýyor asýl iþin. Her bakýþý yumruk gibi, benimse kaldý tek saðlam diþim. ... Saati durdurmuþlar, kim kazandý bilmiyorum, Oysa oynanmýþ bütün hamleleri önümde görüyorum.
Scatter
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehlikam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.