Üşürdü Zemherilerde Öpüşlerimiz

Hep kendine dönüþlerin kurak sözleriydi dilimizdeki vebal

Özlemli sancýlarýn obur düþünüþleriyle kazýnýrdý gönlümüz

Kapanmazdý hiçbir yara, çýðlýklarla göverirken bahçelerimiz

Hesaplanmamýþ ayrýlýklarýn kentlerinde yaþlanýrdý düþlerimiz.


Ezgili bakýþlarýnýn buðulu camlarýna mevsimler üþüþürdü hep

Gözlerinin damarlarýndan yansýrdý güzelliðin, farklý bir resimce

Diþlerdim özlemin kirli gemini, þaha kalkan sabýrsýz yýlkýydým

Çiðnerdik özümüzü pastilce, üþürdü zemherilerde öpüþlerimiz.


Dönüþsüz kýrgýnlýklarýn yaðmurlarý yaðardý, çamursuz sokaklara

Günler devrilirdi sýrtýmýzdan, içimizdeki engin boþluklarý taþýrdý

Avuçlarýmýzdaki varsýl çizgilere bakardýn, gönlümü ateþlere atýp

Derin bir sevdanýn boyutlarý beklerdi ikimizi, ýsýnýrdý gülüþlerimiz.


Ömrümüzün aþk bahçeleri kurumazdý, sarýlýrdýk öfkemizin sabrýna

Yangýnlar büyürdü, özlem sonsuz düðündü, dökülürdü aþk içimizden

Sarýlýþlarýn daðlarýný aþarak, sancýlarýn duvarlarýný örerdik gecelerde

Yudumladýðýmýz hep umuttu, aþkýn derinliklerinde titrerken yüreðimiz.

Selahattin Yetgin


Sosyal Medyada Paylaşın: