"Kalem" kýlýç olup gönül kýrýnca
Bir el, kulaðýný çeker ansýzýn.
Vicdansýz yüreði korku sarýnca,
Dizde dermân kalmaz, çöker ansýzýn.
Özgürlük dediðin sýnýrsýz deðil
Kimse uyarmadan sen haddini bil!
Ýnatta ýsrara olunca meyil
"Haddi aþma!" diyen, çýkar ansýzýn.
Gâfil, sanýr devran hep böyle gider
Dostluk dermek varken, düþmanlýk güder
Ýlâhi adâlet tecellî eder
Kibir kalesini yýkar ansýzýn.
Çekirge misâli zýplarken hâzla
Kýrýlýr kanadý gelen ikâzla
Kasvet yüreðine gelince fazla
Gözler, melül melül bakar ansýzýn.
Demini iyice alýnca keder
Dil feryâda baþlar, ah-û zâr eder
Sarsýlýp itibar, olunca heder
Gözünden yaþlarý döker ansýzýn.
Þen þakrak halinden hiç kalmaz eser
Kaskatý kalbinde bir poyraz eser
Ýstese de artýk, yazamaz, küser
Hayatýndan bezer, býkar ansýzýn.
Dilinde sitemler; dertli, muzdârip
Bakar delik posta, yerlere serip
Eþþekten düþmüþe dönmüþtür garip
Ýçini bir ateþ, yakar ansýzýn.
Dost peþine düþer, Mecnûn misâli
Ýçler acýsýdýr periþân hâli
Buz keser mürekkep, söner hayâli
Düz yolda tökezler, seker ansýzýn.
Dil kelam ehlinde ne güzel organ
Ne bir kem söz söyle, ne ol buyurgan
El için elinde tuttuðun urgan
Gün gelir boynunu sýkar ansýzýn!
Mecit AKTÜRK