HAYATIMSIN

Kirpikleri ýslatýp yüreði karalara baðlayan,
Sükûtun aðýrlýðýymýþ meðer.
Hani sana dair sözlere baþlamak için,
Besmele çekiþlerim olur ya,
Her mýsrasýný dudaklarýndan döküp te,
Gözlerime býrakýþýndý tekbirli þaþkýnlýðým.
Seviyorsan oluruna býrak deyiþin deðil miydi,
Hüznümü bulutlandýrýp,
Bu kente yaðmur yaðdýran?
Sonrasýný zamana býrak deyiþindi ,
Tebessümlü susmalarýn.
Nefes alýþ veriþim zirveyi bulup arza düþtü.
Beni tek rahatlatan;
Bize dair noktanýn olmayýþýydý.
Çünkü her nokta ,
Yeni bir baþlangýca yer açmaktýr.
Sustukça daha derinlerden yaþýyorum seni.
Susuþlarým bu yüzden.
Zaman geçmiyor bu gün sanki ,
Sen dolan yüreðimin,
En son katresini boþaltacaðým yaðmurlar da,
Bu gün yaðmayacak gibi
Sen dolan zihnimin orta yerinde
Çýldýrtan uðultular direkten dönerken,
Acýlarýný bir kent çýðlýðýndan alan,
Kadim dostum uykusuzluktan baþka,
Kimsem kalmamýþtý benim.
Muzip tavrýyla konuþmaya baþladý aynalardan.
Bu gün çok þey anlattý acýyan gözlerim.
Ýçimde kor bir hesaplaþma,
Boynumda cehennem yangýný.
Hangi tarafýmý bassam kâðýda,
Þiirler yanacak.
Bir mateme yakýþan ne varsa içimde sýraladým.
Aklýma takýlanlarý sileceðim derken,
Yüreðime takýlanla kalakaldým,
Can geldi yüzüme,
Gözlerim ýþýl ýþýl.
Kimsem yoktu çünkü,
Her þeyim oldun.
Delisin,muzipsin ama cansýn,
Yoldaþsýn,
Dostsun,
Ve en önemlisi...
Aþkýmsýn,
Hayatsýn.

MEHMET ZAFER
Sosyal Medyada Paylaşın: