Kara veba dedikleri böyle bir þey olsa gerek.
Tüm kâinat atlýkarýncalarla dost olmuþ,
Baþýmýza indirilen tokmak “doðum günümüzü “beklemiþ,
Mahlasýný bilemem ben sevdalýlarýn,
Duvaklara asýlý duran buðdaylar bereket mi getirir?
Adamlar, cinnet geçire dursun seherleri,
Elinde silahla uykularý böldüler,
Ben þüphe þerbetinden tat alamadým,
Ey gözlerime yaðmur zerreleri çarpan güzel,
Sumak yutmuþ dudaklarýn,
Kalplerimize çivi çakanlar dostumuz olmuþ.
Kara Veba dedikleri böyle olsa gerek.
Baþýmýza doladýklarý karýncalar tembelleþmiþ,
Ýnciler dökülmüþ kursaðýmýza, sesimiz çatallý.
Sineklerin diþleri etimize takýlý kala dursun,
Belki bir gün açýlýr gözlerimiz,
Her iki kiþiden biri kanser olacak diyorlar,
Doðmamýþ çocuklarým kesmeyin göbek baðýmý,
Ben annemin ikizlerinden miyim, bilemem.
Kara Veba dedikleri böyle olsa gerek.
Yokluk þemsiyemi açýn, saat on iki yerinden yaralý.
Burnumuzdan nefes deðil kurþun geçiyor,
Ey sevgili! peri misin sen?
Tut avuçlarýndan varlýk çýnarýnýn, belki düþer varlýk çanlarý.
Kara Veba dedikleri böyle olsa gerek,
Ben çoktan unuttum adýmý…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.