YARINI OLMAYAN SEVGİ.

Aþk bu dünyanýn ölçüleriyle açýklanamaz sevgili. O ilkel bir acýdýr, yaban bir aðrýdýr. Gelir ve içimizdeki o çok eski bir þeye dokunur. Sonra bir perde açýlýr ve yolculuk baþlar. Bu yolculukta artýk para, tarifeler, beklentiler, randevular, taksitler, iþ, anneler ve korkular yoktur. Aþkýn kendi gerçekliði vardýr sevgili. Ýnsan bir baþka ýþýða teslim olur...Aþkta yarýn yoktur sevgili. Zaman ileri doðru deðil, içeri, yüreklere, derinlere doðru iþlemeye baþlar, bilgeleþir. Hiç bilmediði sezgileriyle buluþur. Yükü çok aðýrdýr, kendiyle buluþmuþtur. Hem dýþýndadýr dünyanýn, hem de ortasýnda. Hindistan’da Ganj Nehri’nin kýyýsýnda yakýlan yoksul adamýn hissettikleri de onunladýr, yitirdikleri de... Newyork’ta, bir sokakta, o kartondan kulübesinde yaþayan kadýnýn çýplak yalnýzlýðý da. Her þey onunladýr, ona emanettir sanki, ama o, çýldýrtýcý bir yalnýzlýk içindedir yine de...Aþkýn kültürlü olmakla, bilgili olmakla da ilgisi yoktur sevgili, kanýmýza karýþan ilkel acý, o yaban aðrýyla hiçbir kitabýn yazmadýðý hakikatlere daha yakýnýzdýr, inan...Kim demiþti hatýrlamýyorum, aþk varlýðýn deðil, yokluðun acýsýdýr diye. Belki de bu yüzden ilk gençliðimde, o yoðun aþýk olduðum yýllarda, gözüme uyku girmez, dudaðýmda bir ýslýkla bütün gece þehri, o karanlýk, o hüzünlü sokaklarý dolaþýr, insanlarý uykularýndan uyandýrmak isterdim. Uyanýp, içimde derin bir sýzýyla uyanan o derin sancýnýn acýsýna ortak olsunlar diye...Aþk çok eski bir þeydir sevgili. Onun içinden o çileli çocukluðumuz geçer. Sevdiðimiz insanlarýn çocukluklarý da... Oradan üvey anneler, eksik babalar, parasýz yatýlýlar geçer. Ve sonra aþk bütün bunlarý alýr, daha da eskilere gider, hep o ilkel acýya, o yaban aðrýya... Ýnsan bazen nedensiz yere umutsuzluða kapýlýr. Kimselere veremez sevgisini, kimselere kendini anlatamaz, evlere kapanýr...Bazen denizler, kýyýlar çeker insaný. Ýnsan bu kapýlmayý anlayamaz, oysa çok eski bir yerde yaþanmasýndan korkulup vazgeçilmez aþklarýn sýzýsýdýr bu. Bu sýzý, bu yenilgi mevsimlerle yýllarla devredilir baþka insanlara... Bir insanýn yaptýðý bir hatanýn tüm insanlara yayýlmasý gibi...Ýþte þimdi biz de sevgili, ya olmadýk zamanlarda umutsuzluða kapýlýp, soluðu evlerde alacaðýz, ya da denizler, kýyýlar çekecek bizi. Nasýl biz baþkalarýnýn korkaklýðýný taþýyorsak, baþkalarý da bizim korkaklýðýmýzý taþýyacak, yenilgimizi, umutsuzluðumuzu...Birazdan sabah olacak...Para, tarifeler, beklentiler, randevular, taksitler, iþ, anneler ve korkular baþlayacak... Bunlar varsa ve bizim için geçerliyse aþk yoktur ve hiç olmamýþtýr sevgili. Birbirimizi kandýrmayalým...Hadi güne hazýrlan. Yaþadýklarýmýzý unutmaya çalýþ. Aþk bize güvenip verdiði büyüsünü, sýrlarýný, cesaretini, bilgeliðini ve o ilkel, o yaban aðrýsýný geri alacak. Bunlar olurken içimiz bir an çok üþüyecek, sonra geçecek...

Hadi, oyalanma birazdan yarýn olacak...
Aþkta yarýn yoktur sevgili...
Sosyal Medyada Paylaşın: