Yâr yardý yüreðimde, ben Ne Leylaya Mecnun kalabildim senin varlýðýnda, nede kendimi atabilecek bir kuyu bulabildim yokluðunda... Ben ne daðlar delecek kadar aþýktým, nede uðruna ölünecek kadar maþuk... Kalbimin çöllerini aþamasada Mecnun,gözlerimin kuytularýnda boðulsada aþk ve yalan kadar sadýk olamasamda yalan hayata, ben; sen kadar zifir yazgýmla bir sana sadýk kalabildim bu hayatta birde ölüme... Züleyha’lýða Mecnun Firavunlar gayri sadýk damgasý vurup kendi hayatýmýn gözlerinden düþürürken beni; ben senin gözlerinde ne çok büyüdüðümün bilincinde deðildim elbet... Ebedi aþksýzlýða müebbet kararý vurulsada tek celsede boynuma,ben; kendi hükmümü kendim yazdým alnýma... Yusuf’un gözleriyle dirilmek adýna, atýp kendimi kör kuyulara, müebbet suskunluðu urgan yaptým boynuma... Uzak kentlerin baykuþ çýðlýklarýna gizledim sessizliðimi... Sen, karanlýðýný yakan zýlgýtlarýma aldýrýþ bile etmezken kör kuyularda körelen susuþlarým sadece kendi gözlerimde yanký buldu... Sen, seninle körelttiðim gözlerime martý leþleri sundun, günaydýnlarý hiç olmayan sabahlarýmý aydýnlatmak adýna... Üstelik yâr dedin ölü kuþlarýný astýðýn yalancý sabahlara... Koynunda yediverenler yeþertmek adýna beni martý leþlerine terkettin ve gittin... Ben yarsýz kaldým... Yani yarasýz... Yani sensiz...
Þimdilerde bana býraktýðýn yalancý yarlara yalan yaralar kanatýyorum... Düþ yiyen gözlerimi martý leþlerine çevirip: Bak yar! diyorum...Bak yar! Yýldýz yýldýz söktüm sen yazýlý gönlümün alfabesini... Kör sitemler batýrdým adýný aydýnlatan tümcelerime... Gün yüzü görmeyen yüzüme yar yüzünü haram kýldým... Kendime açýlan kapýlarý sensizliðe kapadým... Ve gözlerimin sensizliðe mühürlü kapýlarýný ceset kokulu yarýnlarla açtým... Baykuþlarý barýndýrdýðým gözlerim o kadar kördü ki; geceyi utandýrdý siyahý... Þimdi... Þimdi gözlerim bana kalsýn yâr bütün körlüðüyle...! Sen, gözlerimin bahçelerinde, baykuþlarý besle gözlerinle... Al... Sana gece getirdim ceplerimde... Ýhanet kadar karanlýk... Ölüm kadar kusursuz... Süs diye tak gözlerine... Bak! Yokluðunla büyüttüm ben bu zifiri yalnýzlýðý... Avuçlarýmýn arasýnda kalan senle geceyi kararttým... Gün doðumlarý hiç olmayan bir kentte, her akþam gün batýmýyla tükenen zamanla avuttum yokluðunu... Hýçkýrýklarýný boðdum ölümün, karþý yakasý hiç olmayan denizlerde... Yalnýzca Azrail’i büyüttüm çocuksu düþlerimde... Sen bütün saðýrlýðýnla duymazken beni; gözlerimde yanký bulan suskunluðumu Yusuf duydu sadece... Oysa ben ne Yusuf kadar aþktým, ne Züleyha kadar aþýk... Yakup kadar kördüm sadece... Bu yüzden bir tek gece kaldý ömrü delik ceplerimde... Öyle bir gece ki; yýldýzlarý adýnla söndürüp, düþürdüm solgun günceme... Ayý gözlerinde boðdum... Ve gelen güneþ Yusuf’unu armaðan etti Yakub’a, senin gözlerinde... Ama sen; Yakub’u kör ettin Yusuf yüzlü gidiþinle...
Gittin! Beli bükük býraktýn zamaný... Akrep ölümü vurdu... Yaktýðýn bu yangýnda Ýbrahim olamadým ben... Yanmayý seçtim yangýna... Önce kalbimin mabedindeki yüzün kadar masum, yüzün kadar hüzün yüzlü putlarý kýrdým... Bu cinayeti ben iþledim... Bu cesetler benim... Boynuma urgan yaptým baltasýný aþkýn... Ben o büyük putu oynadým putlaþmýþ insanlarýn dünyasýnda... Ýbrahimi cesetler biriktirdim kalbimin kuytularýnda... Ve gidiþinle körelttim suçlarýný zamanýn... Adýn damladý Kabilin katil gözlerinden damlayan, piþmanlýk yüklü kanla aþka... Habil kadar maktül,Kabil kadar katil olsamda ilk sahnesini hep kaçýrdýðým bu hayat tiyatrosunda ve yaþamýmda kibritçi kýz hikayesinin kahramanlýðýna terkedilip hayatýn kaldýrým köþesi ýssýzlýðýnda unutulsada ruhum, ve inadýna ölümümde uyuyan güzel uykularý çok görülsede bana; ben Habil yüzlü masallar biriktirdim yokluðunda... Öyle ya... Ben aþký Züleyha’ya býraktým...
Mecnunun çöllerine gömdüm aþký... Yusuf’un yüzüne sakladým suretini... Yakubun gözlerine sapladým... Ve çocuklarýn uyku kokulu masallarýnda unuttum aþký... Külkedisinin baloda düþürdüðü aþk en çokda kurbaða prense yakýþtý... Zaman 12yi vurdu... Masal kahramanlarý aþký öptü prenseslerin gözlerinde... Ben ölümü öptüm Yusuf yüzlü gidiþinde... Bu büyü böyle bozuldu... Þimdi uyuyan güzel uykularýnda ölümü bekliyorum...! Sosyal Medyada Paylaşın:
kurşun kalem 1975 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.