Bu devr-i devranda
öldükçe dirilmekteyim
uçurum kenarlarýnda
nefsime bir nebze direnerek
düþmeleri itelemekteyim
kötü tarih tekerrürden ibaret
deðilmiþ,
istersen kader ellerindeymiþ
feleðin çemberini ters çevirmek
bir elin deðil,
çoðalan çoðaldýkça güçlenen
ellerin sesindeymiþ…
aþk imiþ
her þeyden el ayak çektirebilen
sevmek ki zarar vermeksizin,
gönül tahtýna
sevgilini oturtmakmýþ ebediyen…
marifet misk-i amber kokusunda deðil,
marifet dünyevi aþtan öte,
mevlayý bulabilmekteymiþ gönlünde,
mevlayý bulmak dünyevi aþkýný da
elinin tersiyle bir tarafa itmek deðilmiþ,
yalnýzlýk bir Allah’a mahsus denirmiþ
hiç yoktan söylenmemiþ…
okyanuslardan su çalmak deðil
okyanusta bir damla olabilmeye çalýþmak
meþakkatli bir yolun hedefiymiþ
keza gönül gözünü son radde açabilenler
vahdet-i vücuda erebilirmiþ…
gizlemeliymiþ aþklarý sevgileri ki
kýskanmasýnlar, yýpratmasýnlar,
hýrpalamasýnlar,
gönlüm herkese açýk yeter ki
alçakça hain planlar kurmasýnlar...
bu devr-i devranda
dünyevi aþkým ben sana talibim
nerdeysen gel bul beni
uçurum kenarlarýnda
nefsimi öteleyerek beklemelerdeyim
talib olmayý da isterdim Mevlayý
gönlümün baþ köþesine oturtabilmeye
ne var ki 21. yy’da deli derler insana
( Dilek KARSLIOÐLU )
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.