EŞKIYA
Eþkýya…..
Yamaçlara baðdaþ kurmuþ bir eþkýyayým..
Elimde sigaram..
Seyrederim,
Dik duran daðlarý,
Oynaþan dereleri…
Daðlar cesaretimi,
Ovalar dinginliðimi,
Dereler yar gülüþünü getirir bana..
Kýsarým gözlerimi,
Ýzlerim..
Ve yanaðýmýn sol yanýna koyarým tebessümümü..
Daðlarýn ufkuna bakan bir eþkýyayým,
Bazen bir aþk ararým gün doðumunda,
Bazen bir umut ararým gecenin kahpe yanýnda…
Hainlik, adilik, riyakarlýk bilmem ömrümde,
Çatýk kaþlarýmla kâh dosta omuz veririm,
Kah zalime derinden bir kaygý veririm….
Gün doðumuna koþan bir eþkýyayým..
Yolum uzun, ömrüm bir o kadar kýsa..
Heybeme yüklemiþim hayatýmý,
Sýrtýmda umutlarým…
Azýðým bitmiþ…
Ve ben umutlarýmý azýk eder,
Bir türkü tuttururum ýslýðýmla…
“Þu Dersim’in daðlarý vay lele vay vay”
Ben yüreði ve dili dik bir eþkýyayým..
Ne yalan bilirim nede sahtekarlýk..
Seversem mert, silersem de sert silerim..
Yýlaný, haini, þerefsizi geliþinden bilirim,
Yüreðimin tetiðini çeker,
Bana deðmeden kendi yüreðine gömerim..
Yürek daðlarýmda aþk arayan bir eþkýyayým,
Ne sarp kayalar küstürür beni,
Ne de dost görünüþlü mavzer bakýþlar…
Son mermiyi sürerim dilime,
Göðüs kafesim parçalanýrken…
Ve son bir haykýrýþ veririm rüzgârýn koynuna…
Yankýlanýr sesimle
Toroslar , Amanoslar, Cudi Daðlarý
Munzur Daðlarý, Nurhak Daðlarý, Gavur Daðlarý ve Dersim Yaylasý
Ýki parmak selamý vererek göçerken bu daðlardan,
Sesim ulaþýr ya yare yada yar gibi sevdiðim memleketime,
Ve de memleket gibi bildiðim dostlara……
Ben eþkýyayým…
Ben yüreðimin eþkýyasýyým….
Ben sizin yüreðinizin eþkýyasýyým…
Adým yok, cismim yok, resmim yok……Ben eþkýyayým………
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.