annem olsaydý da deseydi; "kalbinle deðil, beyninle sev kýzým", diye ne annem ne de beynim yokki kalbim vardý sadece, ben de onu verdim sade’ ce
çatal býçak kuralý yoktu masamýzýn besmelesiz oturmadýk hiçbir sofraya
bardaðýmýz hep yarýya kadar doluydu midemizden önce ruhumuzu doyurmak tek tutkumuzdu
isyan etmeden baktýk dipsiz kuyulara ipimizi kimseye dolamadan indik karanlýklara
el ele tutuþunca geçiyordu tüm yaralarýmýz sancýlarýmýz diniyordu karýþýnca birbirine yazgýmýz
Babam olsaydý da deseydi; "ayný kutuplar iter birbirini, geri dur kýzým",diye ne babam vardý nede zýt düþtüðümüz bir yön birbirine nasýl iterdim onu söylesene
koparmadan kokladým tüm güllerini buselerden taclara boðdum kimselerin iz süremediði unutulmuþ eklemlerini
ensesindeki gül demetini diz kapaklarýndaki yasemini yudum yudum içime iþledim cennetten bir bahçe indiren nefesini
Onu sevmek kokusuyla yaðmurda topraðý ciðerime çekmek gibi
Onu öpmek denizin dibinde soluk soluða ayaðýmý kuma gömmekti
þimdi nefesim gitti Sevmiyorum Ben/Sen/Siz/liðimi
biri olsaydý da deseydi; "toprak yaðmurla güzel kokar, ayrýlmasýnlar" diye kimsem yokki yaðmur duama amin deyip topraða gömebilecek beni Gülþen Mavi
Sosyal Medyada Paylaşın:
GÜLŞEN MAVİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.