İnmeyen Hatimlere Ait İnsanların Dokunulmazlığı

Gökyüzüne bakýnca, alýþýyorsun kimi zaman yalnýzlýða da
yýldýzlar mesela
ay da pek haklý bu konuda
mesafeler uzadýkça

basit bir ceket diyorum
metroda insan evine dönmeden önce, güzel bir yüz görmek istiyor
ama koltuklar hiç sahiplenilmemiþ
ayak da bekleyenler ebe tarafýndan sobelenmiþler
ben diyorum yürüyen merdivenlerden koþuyorum
iki paket oksijen üstü karbon ve bir kutu kibrit taþýmakla yoruluyorum

bu duygu
cam arasýna katýksýz deniz kokusuyla balýklarý gözlerinden öpmek kadar
deðerli
bilmem ki
kaç pencere kapanýrken
hissedilen insanlýk sýcaklýðý acýtmaz sevenleri

bir çok þeye ihtiyaç duyabiliyor
insan
insanlýk acýmasýz iken
ölüme bile meydan okuyabiliyorsun
asla ve asla defterini temize çekemesen de
rastgele binilmiþ bir taksinin varmasý gerektiði yer gibi
varýyorsun

ve ne kadar güzel bir duygu
paylaþýlmamak
ayný anda göðe yükselen ellerimin
deðmesini talep ettiðim bilinmeyen kadar

büzüþmeye yatkýn parmaklarýmýz
þimdi tarih yazsa ne fayda
saçlarýnda sonbahar yasý
dudaklarýnda aþkýn bin narý
bu da gelsin bu da geçmesin be
ey sinemin parlayan yýldýzý
...derdi o babayiðit, maltepe kokan iþportacý oðuz abi

ah, pencereleri açýnca daha iyi anlýyorum
gitmeden gelinmiyor ölümsüz yok oluþlara







Sosyal Medyada Paylaşın: