ÖYKÜLERİMİN ÖYKÜSÜ

ben yalnýzca geçerken uðramak istemiþtim
hayat denen bu uzun /kýsa yolculukta
heybemi doldurmak ve biraz olsun soluklanmak istemiþtim…





sizse hep beni sisteminize köle, kafesine kuþ saydýnýz
ne zaman rahatlayýp çözülse dillerinizin baðý
bir katili andýrýrdý hep o gözleriniz…

benimseyemedim, benimsenmedim
öyleyse gitmeliydim… anlamadýnýz…

önce,kendinize kelepçelediniz zamanýmý –çekip alamadým-
acýmadýnýz kýrdýnýz fay hattýmý sonra
depremleri yüreðime koymadan býrakmadýnýz…

gece- gündüz köpek gibi dalaþtý aklýmla yüreðim
her seferinde maðlup olan aklýmdý…
bilirdim çýkarcý hesaplarýnýza ayak uydurmayý
ama, yüreðim ne dediyse -zoru- ben onu yaptým…

her seferinde eksildim, belki eskidim
sitemkar, hüzünlü, aðlamaklý, suskun kaldým
sokaklarý, kaldýrýmlarý ezberledim
ezberledim o katil gözlerinizi
yalnýzlýðýma çekildim
duvarlarýma kazýdým geç býrakýlmýþlýðýmý,
özlemlerimi, bir de hasretlerimi…
eliniz kolunuz uzun sandýnýz
neyim varsa sizin sandýnýz
oysa yüreðimdeki türküye dokunamadýnýz

anlamadýnýz…

ben yalnýzca geçerken uðramak istemiþtim
hayat denen bu uzun /kýsa yolculukta
belki bir kahveniz olsa içerdim
oysa siz bana
saflýðýmla
rahatladýðýnýzda
bir katile benzeyen gözlerinizi ezberlettiniz…

yüreðimdeki türküye bir saz olamadýnýz…

siz;
art arda geliþen öykülerin toplamý olan þu hayatta
öykülerimi hep talan ettiniz... ziyan ettiniz…

ve en kötüsü siz
öykülerimi
hep
yarým býraktýnýz
yarým býraktýrdýnýz…

Sosyal Medyada Paylaşın: