Mevsim sonbahar
Aylardan Kasým’dý
Büyülü Ýzmir akþamlarýndan birinde
Aþkla tanýþmýþ sevdalanmýþtýk birbirimize
Gün batýmýydý körfezde
Yakamozlar dans ediyordu gözlerimizin derinliðinde
Ellerim ellerinde
Gözlerimden denizi ç/alýyordun
Tenimiz tuz nefesimiz yosun kokardý
Hava aðýr olurdu lodos yaðmur toplardý kýzgýnlýkla
Poyrazý deli eserdi bu þehrin
- Baþýmýzda da kavak yelleri-
Kahkahalarla gülerdik saçlarýmýz ýslanýnca
Kimin umrundaydý yaðmur fýrtýna
Dünyayý tozpembe görüyorduk
Dilimizde sevda
- gönlümüzde aþk ateþi yanardý-
Korkmak ne kelime
Ateþten gömlek olsa giyerdik aþký
kanatlanýrdýk arþa
Dünya bizdik
Ayný gözlerle bakýyorduk hayata
Çok sevdiðimiz bu kentten ayrýlamazdýk
Kavlimiz öyleydi ama
Ayrýlýk vurdu savrulduk
Mevsim yine sonbahar
Aylardan Kasým
Bir yaným uçurum bir yaným yâr
Avuçlarýmda saklýyorum öfke nöbetlerimi
Lâmekânsýz boyuttayým
Anla iþte
Yokluðunda varlýðýný arýyorum
Öyle özledim ki
Kibrit çakýp hasret yangýnlarýnýn ortasýna atasým var yâr
Canlansýn alevler aþk dile gelsin
Kavga etmeyin aþýklar
Günâhý yokken aþkýn
kefâret istemeyin
Dâr-â çekmeyin sevdayý desin
Ýzmir’e aþýðým
Birde beni sevene
Gönülden vurgunum
Canýmdan özge cansýn demiþ
Yüreðimi yüreðinin ellerine emanet býrakmýþtým
Hatýrla yâr
DENÝZ_DERYA35
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.