Muzaffer bir vedayla süslerken gidiþini Ardýnda unuttuðun eyvah diye an beni. Vazgeçtiðin her þeyi ve biad ediþini Topraðýna gömdüðün dergâh diye an beni.
Vuslatý bir düþ gibi ardýndan sürükleyip Külleri ateþe ver yangýný körükleyip Ve ne kadar suç varsa üzerime yükleyip Vebali tövbe tutmaz günah diye an beni.
En çýkmaz sokak bile gözlerine çýkarken Okyanuslar denize deniz göle akarken Besteler düþ yorgunu, güfte hicaz kokarken Bir kemana sýðýnmýþ segâh diye an beni.
Anahtarlar açmazsa kilitlenmiþ sürgünü Bil ki yok kabul ettim emrettiðin sürgünü. Bir de zindan saymýþsam sensiz geçen her günü Güneþi rehnedilmiþ sabah diye an beni.
Aþklarýn terk ettiði bir diyara girsem de Ferhat`a murat olmuþ bir daðý devirsem de Son kurþunu gönlümün üstüne çevirsem de Tetiði hasret kokan silah diye an beni. Sosyal Medyada Paylaşın:
Yavuz Dogan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.