Takvim günle beslenip saatlere doymazken Gün gelir geçmiþini özler istikbalimiz. Gecikmiþ tövbeleri hiç kimseler duymazken Gün gelir kendimizden sorulur vebalimiz.
Her þey bir yalan olur kan durur dava biter Hesap günü yaklaþýr “her þey bedava” biter Kefen nefessiz kalýr, toprakta hava biter Gün gelir soluðundan utanýr ikbalimiz.
Fikri sabittir ömrün sonu ecel kadar net Ne hata kabul eder ne eyvallah ne minnet Son duraksa meçhuldür ya cehennem ya cennet Gün gelir bilinmezdir, “hiç”tir ihtimalimiz.
Hayat küçük bir anken nefesken tek ziyaný Kapýsýz bir kafesken gök kubbenin her yaný Güneþle vücut bulur þeytan’ýn tek isyaný Gün gelir aydýnlýðý korkutur ahvalimiz.
Turnalar göç ederken bir düþten bir masala Hatýralar binerken dört kürekli bir sala Ve yorulmuþ rüyalar tutunurken son dala Gün gelir kýþa döner güz kokan þimalimiz.
Gün gelir yalan gibi meçhul olmuþ bir mekan Gün gelir iki nefes arasý yaþanmýþ an Gün gelir önsözünde yarým kalmýþ bir roman Gün gelir kitaplara sýðmaz olur halimiz. Sosyal Medyada Paylaşın:
Yavuz Dogan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.