Tek Başına Üşür Yalnızlık

Ne gecem gece
Ne gündüzüm gündüz
Yarýnlarým üþüyor
Hasretim acýya eþ
Düþlerim yere yalnýz düþüyor
Bir dilim güneþ için
Umudum bulutla savaþýyor.

Biliyorum;
Yalnýzlýk karanlýktýr, korkudur, soðuktur
Bu yüzden her þey üþüyor
Cennette kimse kalmamýþ bu yüzden
Düþlerim yere yalnýz düþüyor
Gönüller çiçeksiz yaþýyor...

Korkma! Üþüme ve bekle beni
diyorum sana ey ölmeyen yalnýzlýðým.
Býraktým dertlerden zevk almayý
Sana geliyorum;
Ýçimde yüz yýllarýn öyküsü,
Dilimde elem türküsü,
Parmaðýmda kederin halkasý
Tarihini yazýyorum...

Kollarýný aç kucakla, sarýl eskisi gibi
Sevinçten öleyim
Varlýðýn yaþama nedenim olsun
Senin için bu hayattan vazgeçeyim.

Denizin aynasýný kýrdým,
Dalgalarýn gözlerinden öptüm,
Gökyüzüne baktým, baktýkça yýldýz oldum
Ýki mavi arasýnda ýslak yarýnlarýmý gördüm
Kendimden kaçtým, gerçeðe erdim
Ve anladým ki ben bu dünyadan deðildim!

Burasý kalabalýk, burasý aydýnlýk
Burada her þeyin manzarasý çok deðiþik
Yapamam, senden uzakta kalamam
Gönlümü esir alsa da bu med-cezir duygular
Göçe zorlasa da bu soðuklar
Ben sensiz olamam...Anladým...

Zamaný devirmeden, hayatý bitirmeden
Dün gibi tutacaðým elinden
Sen benim emanetimsin, yýldýzým, güneþim
Karanlýðý delen ay ýþýðýmsýn
Yastýðým, yorganým, sýcacýk döþeðimsin
Seni yalnýz býrakamam
Gel birlikte tutunalým güneþe
Birlikte çoðalalým, birlikte hayat bulalým
Ey ölmeyen yalnýzlýðým...


Rukiye Çelik
Ankara / 2 Kasým 2012

Sosyal Medyada Paylaşın: