öfke/nin kana karýþmýþ yalýmlarýnda hasretini solumak düþer peþime /ve sessizliðim inletir geceyi… /izli bir mermi kör karanlýkta isabet alýr /yaralanýrým yýrtýcý kuþlar nöbette yer gök sarsýlýr… yol keser ölüm /acýmasýzca irin gibi akar zaman daðý daða örmek ister keder /ve yalnýzlýðýn Ýzdüþümleri ile /karýþýrým gölgelere…
Issýzlýðýn dokunuþlarý ürperir ve sen /sizliðin yanýma uzanma vakti gelince /dar zamanda darda kalýr baþým sarmalayan gülüþünü özlediðimde kendine çeker bir ses! /yaralý ezgiler gelir dilimden… dipsiz kuyulardan çýkamam… /gözlerin gözlerime deðdiðinde… /hep yaþayacaksýn bilirim ben öldüðümce! acý gerçek dedikleri budur! paspas yapar anýlarý bir burgaç olur /yaþama hevesine süründürür /yangýn adamý…***
rotasý belli deðilmi ki hayatýn /seherin kýzýllýðý gelir sonra sancak iskele salýna salýna kaldýrýmýnda esrik sularýn… /seyreder dururum yeni günün kanayan yarasýný... /kara, kýzýl, mor ne varsa canhýraþ! gördüðümdür fermuarý suskunluðumun /yüzüm soluk, ve gri denizler... yeni tufanlar kopacak! haber gelir dolular yaðar /çýlgýnca yeryüzü denizlere /deniz göklere fýþkýrýr… caným öðütülür caným bu gece /sularý kanýmdan devþirme deðirmeninde…
Hidayet DAL
***Yangýn Adam: Neyzen Tefvik’i anmak için konulmuþtur. Sosyal Medyada Paylaşın:
hidayet dal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.