Yine sensizlik krizlerimin beynimi savaþ alanýna çevirdiði bir gece. Sadece o deðil tabi bir kaç oda ileride musluk sýzýntýsýndan damlayan suyun sesinin beynime kurþun gibi saplanmasý, odadaki sineðin výzýltýsýnýn beynimde yankýlanmasý. Ve tüm bunlara raðmen kalbimde oldugunu hissetmem benim ne kadar aptal olduðumun kesin bir kanýtý olabilirmiydi ? Bilmiyorum... Acý çekeceðimi, yanacagýmý en kötüs ü tüm bunlara susacagýmý bile bile sevdim ben seni, daha kötüsü seviyorum hala Vazgeçmeyi hiç düþünmedim biliyormusun ? Oysaki senden vazgeceçek, senden koþar adýmlarla kaçacak tek kiþi bendim Katlanýlmaz acýlarýna katlanýþým, en soðuk susuþlarýný vücudumu vurmalarýn ve yalanlarýn falan. ’’Seviyorum’’ derken yalan söylediðine inanmak istemiyordum ki inanmýyordumda zaten. Evet seviyordun ama beni deðil. Þimdi ise bembeyaz bi yaþam istiyorum ikimiz için Seni Onun yanýnda gelinliðinle Beni ise beyaz, cepsiz ve soðuk..
Hidayet YILMAZ/ Kefen 1 Ocak 2010 sabaha karþý..
Sosyal Medyada Paylaşın:
HidayetYILMAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.