Nasýl baþlayacaðýmý bilemiyorum ’ diye baþlamýþtýn konuþmana Nasýl bitireceðini bildiðim için sustum Her susuþun altýna saklanan gizli bir acý oldugunu sustuðumda Aramýza soktuðun o tatsýz soðukluk yüzünden sustuðumda öðrendim
Ýçime sonbaharýn hüznü çökmüþtü Kendimi hiç bu kadar çaresiz hissetmemiþtim ve Ýlk kez üþüdüðümü hissettim yanýnda Ve dudaklarýndan o iðrenç cümle saplandý kalbime "Ben ayrýlmak ýstiyorum" O an beynimde þiddeti ölçülemeyen depremler baþlamýþtý Siren sesleri, çýðlýklar, ölen ve yaralanan umutlar derken Bütün bu olanlara raðmen, hiç birþey olmamýþ gibi giden biri Sen Sustum Ve sonkez sordum kendime Kýsýk, buruk ve çaresiz bi þekilde Bitti mi ?
Hidayet Yýlmaz 26 Aralýk 2010 04:25
Sosyal Medyada Paylaşın:
HidayetYILMAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.