Kendi düþüp de aðlamayanlardan Bir musibetin bin nasihatten evla Olduðuna inanmayanlardaným Her sevincin kursakta kaldýðý dönemde Henüz Nemrut Ýbrahim’e kin duymazken Yüzde noksaný su ile çevriliyken derdin Bedensiz kýyafetler dolaþýr hafsalamda Çokça acýr fenalaþýrdým Lakin yaralandýkca inadýna Ýnadýna inadýna kin adýna Yenildikçe bu yoldan dönemedikçe Beyaz kirlendikçe ve siyahýn tadý kaçtýkça Bir ve tek acýnýn tadý kaldý damaðýmda Kendim düþüp de aðlamadýðýmda
II
Giriþi eksik bir zamanýn Geliþmesi muðlak sonucu muallak Karasýný her saat Beyazýný ise düþ/de görmekten midir bilinmez Önüme yollar açýldý ve Denedim yürümeyi de Varlýðýnýn göðümde asýlý kalmasýný sindiremedim lakin Ne yana dönsem kendi aksime Ne yöne dönsem düþündüðüm aksine Düne, güne ve bir sonra ki güne Taþýdýðým kompozisyondan mýdýr yoksa Yoksa eksi bilmem kaçýn ayazýnda Siyah ile þifa aramam/dan mýdýr Bir garip öksürük oluverdi yaþanýlan Grisi eksik bu resim ve bu muðlak an Aðlamayanlardan birisi iken ben Düþtüm fakat Tek damla kan dökmedim Miras olan kör kalemden...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Cafer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.