MATEM RÜZGARI

’Perçeminin kovuðuna saklanan ihtiþamlý geceydi eylül,pencerenin kýrýk köþesinden içeri sýzan,yaralý bir rüzgardý oysa’


Ürkek bir meltem rüzgarýydý karýnca yuvasýný zedeleyen.
Sarý yapraklar iki dal arasýnda kalmýþ,
Sýlanýn öpücükleriyle uyanýyordu sabaha.
Gecenin koynundan sabote edilmiþti
Kundaklara býrakýlmýþtý.
Sýnýrlarý terk edilmiþti,mahkumdu .


Mevsimi olmayan bir rüzgardý
Þirazeli soðuk algýnlýðýnýn baþlangýcýydý
Poþusunu yýrtmýþ
Sevimli beklentilerin yamaçlarýndan bakan isimsiz rüzgardý.



Külü savuran bitlenmiþ bir rüzgardý bu
Yörüngesini kaybetmiþ dünyalardan gelmiþti.
Yorgundu.
Gecenin ikindi vaktiydi.
Sözcüklerin çeperine lüle lüle damlýyordu .
Arþa uzanmýþ gölgelerin ýslaklýðý alýyordu eþgalsiz ütopyalarý.
Gözlerin gözlerimden kayan yýldýz oluyordu o vakit.
Dilekleri ören çakýl taþlarýyla þans oyununa çýkýyordum.



Pýhtýlý mevsimlerin gelmeyen rüzgarýydý bu.
Kirpiklerinden vurulmuþ serçe yavrusuydu.
Kemancýdan kopan kusursuz notalardý .
Zamandan alýnan
Hukuki bir burukluktu.
Sensiz duran matem rüzgarýydý.




VEYSEL DURMAZ.
Sosyal Medyada Paylaşın: