âþýk olmak yaþamýn tozpembe halidir küçüðüm
gözün görmez yüreðinin gafletine dalarsýn
çocukluðunu yaþamamýþ sevdalar büyür içimizde
aþktan sevgiden yoksun
daraðacýna çekilir umutlarýmýz
eski siyah beyaz fotoðraflara benzer hayat
solmuþ kýrýþýk bir yaný yarým
içimizde aþkýn iz düþümü kalýr hançer yarasý gibi
merhemi bulunmaz olmaz yaralarýn
yüzüne kapanan kapýlardan,
eli boþ dönen mazlum bir dilenci gibi
meczup gibi açýk kalýr ellerimiz
bir siluete sarýlýr kollar
berduþ bir gönlün sofrasýna meze olur hayallerimiz
lanetlenmiþ gibidir sevdanýn atýlan temelleri
hiç gülemez âþýk devam ettikçe bu seremoni
yeniden sevmek, yeniden doðmak kadar imkânsýz
tam küllendi derken yükselir aþkýn alevleri
unutmak istesen de unutamazsýn
buruk bir sarhoþluktur ayýlamazsýn
yaþamýn bedeli ölüm gibi,
aðýr olur aþkýn bedeli kaldýramazsýn
‘’iki kadeh aþkla sýzýp kalmýþýz
bir ömür sevmeye deðer mi bilmem’’
Mustafa bertan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.