DURUN YILLAR
Ne dün var idi mutluluk, ne ondan öncesi
Ne de bugün bakmadý, penceremden içeri
Gelecekte de olmayacak, bugünden anlaþýlan
Acaba bir ben miyim gözlerden ötedeki
Durun yýllar, geçmeyin, hýzla kapýmýn önünden
Ben hiç yaþamadým, kula nasip olaný
Henüz emekleyen bir çocuk, içimdeki yaþayan
Koca bir hüsrandan ibaret, hafýzamda kalaný
Benim oyuncaklarým yoktu, imrenirdim herkese
Çocuk hallerimle, ah derdim, ah bu kader
Neden onlar hep güler, ben böylesi mahzunum
Korkardým ki bu haller, deðiþmez, böyle gider
Deðiþmedi de nitekim, geldim þunca yaþýma
Mutlulukla tanýþmak nasip olmadý hala
Kör geldim þu dünyaya, bir de dilsiz üstelik
Kalakaldým saðýrlarla, körlerin arasýnda
Aslý ile Kerem’i okurken gençliðimde
Öylesi bir aþka düþüp yanmak ister idim
Leyla ile Mecnun’a imrenerek hayalimde
Kendimi uçsuz, bucaksýz çöllerde düþler idim
Aþk tüm zenginliklerin toplamýna bedeldir
Ýnsan sevilirse, hayat bir baþka güzelleþir
Seven insan yüceltir, sevdiðini ölçüsüz
Baþý sonsuz semalarda yýldýzlara eriþir
Özlediðim aþký buldum da..! bulamadým
Var ile yok arasý, hissettim, yaþamak ne..!?
Bir yudum su, bir lokma ekmekti muradým
Ne kandým, ne doydum, þaþtým kaldým halime
“Tüm dünya benim, mutluluklar benim için”
“Bülbül ile serenat, aþkla sevdiðim için”
“Seviyorum seni, ýþýðýmsýn penceremde”
“Lale, sümbül, menekþe, güller hep senin için”
Dedim ya, yaþadýðým, sanki bir serap çölde
Her þeyini kaybetmiþ, fukara kul gibiyim
Dünyadan büyük boþluðu, taþýyorum gönlümde
Bilmiyorum ne haldeyim, fikri yok divaneyim
Durun yýllar geçmeyin, ben hiç yaþamadým
Ne aþka düþtüm, ne özlemle kavruldum
Bakýn bomboþ ellerim, gönülden yoksulum ben
Ulaþýlamaz bir hayalin arkasýndan savruldum
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.