AĞLA/YASIM VAR

Kalabalýk koca þehirlerde yapayalnýzým.
Oysa böyle hazin bir öyküyü ben yazmadým.
Hep yazdýlar, yazdýrdýlar, hayallerime kurþun sýktýlar.
Çok sevdim.
Kýrdýlar.
Sonra gülüþlerimi çaldýlar.

Sol göðsümün hemen altýnda ince bir sýzým var.
Bakmayýn öyle yüzüme biraz da aðla/yasým var.
Unutulmaya küf tutmuþ en hüzzam þarkýlar batýyor avuçlarýma.
Açsam ellerimi yaðmura, yaðmur tuz yaðýyor.
Un ufak oluyor düþlerim.
Zaman beni çalýyor.
Þimdi Ayrýlýk vakti.

Kaç kez tükenir insan.
Kaç kez ölüp ölüp dirilir.
Dokunsam yalanlara gözlerim kamaþýyor.
Tutmuyorlar yüreðimden, zul oluyorum kendime.
Bu yüzdendir ki;
Biraz ahým var, birazda aðla/yasým.
Zaten nicedir gülmüyor yüzüm.

Gitmeler hep gelmeye gönülsüz mü kalýr.?
Giden, gitmeyi göze almýþsa, neden gözlerim hala arar.
Kalabalýklar.
Duyan var mý beni.
Acý atsam yere düþer mi?
Acýma su katsam sizi de sarhoþ eder mi?
Çok sevdim.
Kýrdýlar.
Sonra gülüþlerimi çaldýlar.

Bana insandan yapýlma mutluluk sunacak olan var mý?
Hani diyorum üzerine þöyle biraz da umut ekseler.
Hiç durmam bozarým hüzün orucumu.
Gün/ahý boynuma.
Gün/ahý koynuma.
Gün/ahý yarým kalmýþ tüm aþklara...

Bayar Özer


Sosyal Medyada Paylaşın: