Ey İnsanlık
Ey Ýnsanlýk
Gözlerinin yesilinde doðaya renk veren gülüþ
Gün aðýrýr iken vuruldu kavuþma sevinçleriyle!é
Yarýnsýzlýða açýlmýþ korkulu gözler de isyan!
Umutlar sýcak avuçlarýmýzda saklý
Doð ki sarayým seni martý saflýðýnda, ey güneþ
Korkuya teslim düþlerin ardýnda kalmýþ
Yarým aðýz küfürler içinde inileyen söz!
Ýpi kesilmiþ uçurtmalarýmýzýn soluklandýðý gök
Yangýn yerine çevirdi yüreðimizi!
Yüzümüzden sevincimizi soyup çektiler dar!a,
Ey insanlýk
Gayrý çözün zulalardan kuyruklu yalanlarý..
Ey atesler içinde yanan daðlarým!
Mavi yaprak gölgeli poyraz rüzgarým!
Süpürün yataðýma serptiðiniz kýrýntýlarý
Gayrý sevgi kuþunu uçurmalýyým maviliklere…
Tarihin asi ýrmaklarý gibi, akmalý simdi insan
Yýrtarak kaldýrýnlardaki geçmiþin kanlý izini
Göz uçunda ýslaklýk sonsuzluðun göz yaþý deðil!
Aydýnlýðý olsun ülkemin….
A Oral
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.