Ne ölümler gördüm de...
Yenilmedim ölüme.
Es geçti hep bana
Ecelimle yoldaþ oldum
Kaç kez asýldý boynuma?
Yaftalarda yazýlý adým?
Kýyamadý Azrail’im,
Tutuþtuðunda yüreðim.
Tenimde yandý parmaklarý!
Bakýþlarýmýn kýskacýnda…
Dondu avuçlarý ayazýmdan,
Buz kesti saçaðýmda
Ufalandý darbelerle
Sel oldu Çiðil Çiðil,
Gün benim günümdü
Þimdi olamaz ölüm;
Öteki taraf sen ve ben
Çek ellerini üzerimden
Ruhum kiralýk deðil.
Gülümsedi karþýmda,
Bir sinsi edayla...
Aynadaki þeytan’a
Hayat yaþayandan yanadýr,
Terazi O’na tartar hep,
Hesap soramazsýn günlere
Zordur içten gülmeler.
Ölümse ölüm, ne olacak?
Hadi oradan diyemezsin
Küstah bir göz süzüþe…
Direnirse damarýnda kan,
Toz konduramazsýn gerçeðe
Yeminsiz olmazmýþ yalan.
Kaybettiysen bir ladesle...
Bitmiþtir sana yaþam!
Hangimiz kaldý ki...
Mezarsýz ortalarda?
Ve... Topraða düþtün gördüm!
Efil efil esti meltem
Gün senin deðilmiþ meðer
Ayak sesleri yaklaþýyorken,
Gelir ecel çatýk kaþlý
Ýçerlerde bir yerlerden
Giyinmiþsen ateþten gömleði,
Yolun uzundur ve taþlý,
Beklemez ölüm telaþlý.