Semram
Adýn dilim de, sonsuz acýmýzla kayboldun,
Þimdi kaldýk sensiz, aðlamaktan yorgun.
Düþüyorken son yapraklar dallarýndan...
Mecburmuydun gitmeye hayatýn baharýndan?
Ýstermiydin ölmeyi, bu ne arzu, ne tutku?
Býraktýn yüreðimize iyileþir sanma bu korku.
Ne yaþadýn ki, neydi yaþýn senin?
Çokmu sevdin gittin, ölümmüydü tercihin?
Ne mal istedin ne mülk, sen giderken,
Ölmeyecektin kardeþim bu kadar erken.
Öleceðiz hepimiz! bu ten fani nihâyet,
Sana biter mi özlem, biter mi hasret?
Ebedisin her dem, býrakýp gitsen bile,
Üzülmek yeter mi? þimdi ne yapsam nafile.
Kalmadý artýk anlam, bu mana da kasvet,
Diliyorum Allahtan, senin için rahmet.
Ecel Hâktan kâbûlüm, neden kanser kazanan?
Dualârým sanadýr, ellerim Rabbe uzanan.
Uyuyorsun farz et yaðarken karlar...
Ruhunadýr duy, tüm okunan fatihâlar.
Kabrine gül koydum, duruyorum selam,
Unuturmuyum seni, cennette olsan Semram.
Not:
Ölümünün 40. gününde kýz kardeþim
Semra’ya ithâfen...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.