Zü
Ayıklama İÇİNDEN
Ey göklerin yerlerin ey güneþin sahibi !
Yine kederde gönlüm çýkamadým içinden.
Tek baþýna olmuyor, yetmiyor aklýn dibi,
Ancak sen kurtarýrsýn bu çýkmazýn içinden.
O yüzden boynum bükük yine geldim kapýna,
Geri çevirmek düþmez ne þanýna yapýna.
Beni umutsuz koymak sýðmaz HAKK kitabýna,
Sabýr atým yoruldu çýkamýyor içinden.
Uykular haram yine, kabus oldu geceler.
Baþka bildiðim mi var zikrim seni heceler.
Belki de benim gibi ayný dertte niceler,
Yalnýz ben deðil derdim, hep çýkalým içinden.
Sana çýkmayan yola , ne denedim ne çýktým.
Sana koþmaktan deðil tatlý canýmdan býktým.
Hicraný sel eyledim karýþtým sana aktým.
Kavur beni narýnla, ayýklama içinden.
Sanma sitemim vardýr, sanma isyan eyledim.
Rahmetin derya deniz, ondan seni yeðledim.
Huzur buldum avundum bu garibi eðledim.
Yüreðimin sesiydi geliverdi içinden.
gelin
17- Kasým - 2007
KAYSERÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zübeyde Gökbulut Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.