bil ki asla
yuvada yem bekleyen aç yavru misali
duygularý beslemedim sana
yarýnlarýn aydýnlýðý dedim taze canýna
ülkemin
zenginliðini yükledim gözlerindeki parýltýya
serçe kanadýnda bir seda
her daim kulaklarýmý çýnlatýr
iþte bu yüzden
sanma, baban senden uzaklardadýr
haberin olsun
nafile çiðnemedim þu yalan dünyayý
yine de
hayallerime dair kaygýlarda payýn vardýr
neyleyim
suyu tekin deðil çaðlayan pýnarýn
ne kadar yorsan da þimdi aklýný
heveslerin puslarýndan ruhuma yabancýsýn
eminim ki ancak ve ancak
torunlarým olduðunda kulaklarýmý çýnlatýrsýn
ne diyebilirim evlat
sonuçta sen, bulutlarýmdan düþen bir damlasýn
kaç kere þahit oldum insan sellerinde
kayalarýn set olmuþ perdelerinden
nice zaman þarkýsýný dinledim avcý bakýþlarýn
22.10.2012-Ahmet BOZTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.