Bakýþlarýný öldürdüm bu gece! Az sevdiðimden deðil Daha çok sevdiðimden Unutur misali, azala azala Suda geniþleyip kaybolan, Biten halkalar gibi, Sektirdiðim taþsýn Geçmiþe fýrlatýp attýðým…
Görmeseydim gözlerini, Batmazdý kirpiklerin bu kadar Kirletmeseydin duygularý… Yandýrmasaydýn narýna Olmazdýn ikinci kadýn! Mýhlanmazdýn paslý çivilerle Sürgülü kapýmýn menteþesine Yok, sayýlmazdýn þimdi… Öldüðün için apansýz.
Ben hep ayni benim oysa, Sense çýtkýrýldým sevgili! Edasýyla kaprisiyle güzel Tam yosmasýn cilvesiyle…
Kim düþtü Benim kadar tuzaklara? Ve çok sevdi, Benim kadar o kenti? Nasýlda yýkýldýn üstüne Kocaman bir izdir artýk harabeleri Hiç yoktan bizi kanatan… Yapmayacaktýn, Can evimden vurmayacaktýn Paramparça ettin Kýrdýn tüm oyuncaklarýný Çocuk kalbimin…
Dokunamadýðým bir yerlerde Doldurulmazken yerin… Ne mümkün sað kalman? Öldü diye yitirdiðim… Þerefe kaldýrýlan kadehsin! Raký mezemde ki acý, Beyazlatýlmýþ anason, Tabaðýmda ki hüzünsün. Köhne bir meyhane de, Þerefine içiyorum… Þerefsizliðin niyetine! Sosyal Medyada Paylaşın:
Fedai Güven Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.