Sonu da Biter

ben...

uzaða uzaklaþtým çay içiyorum
elim ayaðým tiril tiril karmaþýklýk
diþlerimi kamaþtýran bir aðrýyla
yollara düþerek saðlýyorum
güzelliðini canlý tutmayý
hangi göz kýrpýþta kalmýþsa ölüm
meraklýyým sonumdan sonrakine
aþkla çýktýðým bu varýþsýzlýkta
aðaçlar gibi ayakta bekleyeceðim seni
ey anýlardan damýtýlmýþ asýl sessizlik
uzaða uzaklaþtým çay içiyorum
kendime uygun bir sarýda...

biz...

enli bir aydýnlýkla geliþirdi kopuþmak
ilkyaza geçmeden soðuklarýn ince buðusuyla
çamurlara belenen çatlaðýmýzda kalbimiz kýrýk
ve kömür kokulu sabahlara fit bir ilkgençlikten
gelerek uykusu buruþuk bir geceliðine aþklara
öldük öldürdük geleceðini
içimizdeki mevsimsiz kuþlarýn
yakýþýklý bir cehennemden ötede gülüþen sýrýtýk
bu sahtelikte iþimiz yok artýk
saf ve yabanýl bulutlarý geçirelim içimizden
kýkýr kýkýr sýkýþýk bir umutta...

hepimiz...

dýþarýmýzda deðildi yaman çekiþmesi günlerin
pazarlarý aðaçlarýn hýþýrtýsýna baðlayan erinçte
ertesine varýrken kent soylu ezikliðimizden muzdarip
oda oda takipte bir acý oyalarken benliðimizi
tek baþýnalýða tavda bir abdal edasýyla eylemde
ve can havliyle dinledik sularýn isyanýný
çeliðin camýn ve naylon kokulu bedenlerin esirliðine
düþecek bu defa bozgun
biz demiþtik diyeceðiz kendimize
sonu da biter günün
günsüz günlere...


kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın: