Kim tutar þehrin anahtarýný zifiri karanlýk varken
güneþin doðuþunu güvercinler izler mi kanatsýz
alný ortasýnda iki dal býrakýp düþer mi yavrular
nehirler akar mý gelmedikçe bahardan selam
insanlar aðlar mý dersin yalnýzlýða þimdi
uzaklarda bir yerde kimsesiz bir çocuk
duyabilirmi sizi ölürken
ruh bedenden ayrýlýrken çekermi acý
insan mý çaresiz yoksa gökyüzü mü karanlýk
duyduðunuz da þehirlerin haykýrýþlarýný
zeytin dalýyla en tepelere çýkýn
güneþin doðuþunu gözlerinizde deðil
bir çocuðun alný ortasýna düþen mevsim gibi
ben bahar olmayý belki de
sen de beni bekleyen yaz çiçeði
ben en çokta bir çocuðun elinde ki uçurtma
sen gökyüzü olmalý
ben en çokta insanlarýn gamzelerinde bir yerde
sen karþýmda bir söz
kim tutar bizi o zaman söyle
uzaklarda bir yer var þimdi
bir tebessüm kadar uzak
mevsim yaðmurlarýndan önce...
Ümit Berhami Alpaslan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.